حتما لینوکس مینت رو میشناسید...
لینوکسی که میخواست اوبونتو رو برای آدم های طبیعی، طبیعی کنه! منظورم اینه که یه سری بهبودهایی روش انجام داد تا عملا اوبونتو قابل استفاده بشه. مثل codec ها. و خیلی چیزهای دیگه.
یواش یواش لینوکس مینت شد توزیع بی رغیب شماره ی یک سایت distrowatch . بعد تیم توسعه اومد یه نسخه داد بیرون بر پایه ی  دبیان. یعنی برداشتن دبیان رو شبیه آدمیزاد کردن. یه چیزی هم رده ی پارسیکس خودمون. که این یکی هم از قضا طرفداران بسیاری پیدا کرده و پیوسته در مسیر توسعه است.
از وقتی گنوم ۳ اومد، تحول و شور و شوق زیادی توی توزیع های مختلف بوجود اومد که از گنوم ۳ استفاده کنند. تقریبا توزیع های مشهور رفتند سراغش و از گنوم ۳ استفاده کردند. لینوکس مینت اومد دید این گنوم ۳ خیلی ایراد داره. یه سری امکاناتی رو هم از کاربر سلب کرده. خیلی ضایع است! اومد یه چیزی ساخت به نام cinnamon. که به نوعی کاستی هایی رو که فکر میکردن توی گنوم ۳ هست برطرف کنه.
اما پارسیکس... پارسیکس ما همون طور دست روی دست گذاشته بود و داشت تماشا میکرد. اصلا از جاش تکون نمیخورد! تنها کار مفیدی که انجام میداد این بود که نسخه های جدید فایرفاکس رو توی مخازنش بذاره!! من دیدم آقا این طور نمیشه. همه ی دنیا دارن به سمت نو آوری میرن، بعد ما اینجا نشستیم ور دل این پارسیکس داریم هم دیگه رو هی نگاه میکنیم!
بنابراین طی یک عملیات انتحاری، پارسیکس رو پاک کردم و رفتم سراغ چیزهای جدید. اینم بگم که من از پارسیکس به شدت راضی بودم و هستم. از ۱۰۰ بهش ۹۰ رو میدم.  صرفا میخواستم چیزای جدید رو هم تجربه کنم.
رفتم سراغ slitaz. یه لینوکس ۳۸ مگابایتی. سه روز تمام باهاش سر و کله زدم. فوق العاده سریع بود. اما کاستی های فراوانی داشت. و نمیتونست به عنوان لینوکس روی لپتاپ من دووم بیاره. مثلا برای وصل کردن وایرلس باید هزار جور ادا اطوار در میاوردی تا وصل شه. روی هم رفته ازش خوشم اومد. ولی خب...
بعد رفتم سراغ لینوکس مینت (نسخه ی اوبونتوییش!). اینو که نصب کردم آقا سیستم سنگین شده بود! آی سنگین شده بود!! پیر میشدی تا برات کار انجام بده. چند باری هم هنگ کرد.
بعد رفتم لینوکس مینت نسخه ی دبیانیش! رو امتحان کنم که اسمش LMDE یا همون Linux Mint Debian Edition هست. الان در حال حاضر همین روی لپتاپم هست. نسبت به لینوکس مینت اوبونتویی این یکی دیگه سنگین نیست. اما باز در نوع خودش سنگینه برای لپتاپ من. (پارسیکس این طور نبود. و خیلی روون کار میکرد).
نسخه ی cinnamon دسکتاپ پیشفرض این لینوکس مینته. تیم توسعه اومدن یه نسخه ای از گنوم دادن بیرون به نام MATE که کاربران بتونن همچنان نسخه ی کلاسیک گنوم رو داشته باشند. این در کنار cinnamon نصبه. خب... من اومدم ببینم این گنوم ۳ که میگن چجوریه آخه. خلاصه بگم، در همین مدت کمی که باهاش کار کردم اصلا خوشم نیومد. اصلا یه جوریه. نمیچسبه. فقط خوشگله! همین! هیچ برتری ای به نظر من نداشت. میشد این کارهایی که کردن رو روی همون گنوم ۲ انجام بدن و مردم رو آلاخون بالاخون (!)‌ نکنن. خلاصه من که اصلا خوشم نیومد.
بنابراین رفتم توی MATE. خب همون گنوم ۲ ئه. اما پر از ایرادهایی که توی گنوم ۲ نمیبینیم! 
در کل با LMDE این طور میتونم بگم که از لحاظ سازگاری با لپتاپم خوبه. مشکلی نداره. اما ناپایداره. چند بار login که کردم دسکتاپ نیومد. و resume دانلودها اختلال داره. و اون مشکل قدیمی که گاهی بعد از login کردن تم گنوم به هم میریخت وجود داره. در صورتی که هیچ کدوم از اینها توی پارسیکس نبود.
بی صبرانه منتظر نسخه ی جدید پارسیکس هستم. از گنوم ۳ و cinnamon خوشم نیومد. MATE ایرادات زیادی داره. لینوکس مینت پایدار نیست برای لپتاپ من و سنگینه. بنابراین حتما سراغ لینوکس دیگری خواهم رفت.