تقریبا چهار ماهی بود که با Antergos کار می کردم. یکی دو بار فول آپدیت کردم و سیستم خوب کار میکرد. هیچ وقت دستم رو توی حنا نذاشت! هر چیزی که میخواستم توی مخازن Arch یا AUR پیدا میشد. تا اینکه یک بار پس از مدت زیادی تصمیم گرفتم فول آپدیت کنم که اشتباه محض بود... x-server از کار افتاد و به هر دری که زدم درست نشد.

در این زمان درسم هم تموم شد و وقت بیشتری داشتم، گفتم برم ببینم این اوبونتو ۱۴.۰۴ که این همه سر و صدا کرده چیه. اینو نصب کردیم و یکم باهاش ور رفتم، آپدیتش کردم، کاستومایزش کردم، اما همیشه یه جای کار می لنگید. مثلا سرعت یونیتی به طرز بدی پایین بود و لگ های فراوان داشت. گنوم شل هم که داغون تر از اون. XFCE نصب کردم، network manager نمیومد و کلی گشتم تا درست شد، compiz نسخه ی 0.9 بود و این نسخه چند تا باگ حل نشده داره که نمیشه ازشون صرف نظر کرد. و نسخه های 0.8 هم تحت هیچ شرایطی نصب نشدن و مشکلات dependency پیش میومد.

توی کرومیوم هم که پشتیبانی از پلاگین های خاصی من جمله flash قطع شد. باید pepper flash plugin رو نصب میکردم. نصب کردم ولی همچنان مشکل باقی موند و کامل حل نشد. یعنی ویدیوهای یوتیوب میومدن اما هیچ سایت دیگه ای کار نمیکرد.

بعد از چند روز کار کردن با اوبونتو، چند بار وقتی login میکردم دسکتاپ نمیومد. خلاصه اینکه نتونستم با اوبونتو کنار بیام و تصمیم گرفتم به همون سیستم های مبتنی بر Arch برگردم. چون واقعا دوست داشتنی تر و با شعور تر از اوبونتویی بود که یکی دو هفته باهاش کار کردم.

 

اینبار خواستم چیز دیگه ای رو امتحان کنم، رفتم سراغ Manjaro. این هم یک توزیع مبتنی بر Arch هست. اما یه تفاوت های اساسی نسبت به Antergos داره که بی شک بنظر من باعث برتری اون هست.

اول اینکه برخلاف Antergos که برای نصب شدن نیاز به اینترنت داره، مانجارو بصورت آفلاین نصب میشه.

دوم اینکه برخلاف Antergos مانجارو نسخه های مختلف برای دانلود گذاشته. یعنی نسخه ی XFCE, KDE, و ... و نسخه هایی هم داره که کاربران بصورت غیر رسمی تولید کردن.

من نسخه ی XFCE رو دانلود کردم، اولین چیزی که متوجهش میشید اینه که plymouth به صورت پیشفرض نصب هست و شما نیازی نیست که کارهای عجیب غریبی برای داشتن بوت گرافیکی انجام بدید.

نسخه ی XFCE مانجارو با یک تم مشکی/سفید/سبز با آیکن های Faenza سادگی و زیبایی خاصی رو داره. 

 

 

پلاگین ها و اپلیکیشن های خوبی هم برای این دسکتاپ استفاده شده. مثلا viewnior برای عکس، vlc برای فیلم و xnoise برای موزیک. اما اینا سلیقه ای هست و من با deadbeef برای موزیک راحت ترم. و با mplayer2 برای فیلم ها. vlc یه مشکل حل نشدنی و نابخشودنی ای که داره اینه که قادر نیست screen saver رو غیر فعال کنه. علی رغم اینکه تیک مربوط به این کار هم در تنظیمات فعال باشه. توی فرومها هم گشتم و راهی پیدا نکردم.

gnome-mplayer یه gui خیلی ساده و خوب با امکانات لازم برای mplayer و mplayer2 هست که من به جای smplayer که سنگین و پیچیده و بدقواره است انتخاب کردم.

فرآیند نصب خیلی ساده و بدون مشکل انجام شد و همه چی طبق انتظار از یک سیستم عامل خوب، خوب به نظر میرسه. نکته ی خیلی خوبی که بعد از نصب بهش پی بردم، غیر فعال بودن کارت گرافیک دوم یعنی nvidia در لپتاپ من بود. چون که برای غیر فعال کردن این غول پر مصرف و بیخاصیت باید کلی تلاش میکردم که مانجارو بطور پیشفرض این کار رو کرده. و بنابراین هیچ مشکلی هم توی suspend و resume شدن سیستم بوجود نیومد.

 

مرورگر پیشفرض فایرفاکس هست. که من خیلی وقته که دیگه با فایرفاکس سنگین و خنگ کاری ندارم و از کرومیوم استفاده میکنم. کرومیوم با pacman قابل نصب هست. و برای Flash هم با این دستور پلاگین مذکور نصب میشه  yaourt -S chromium-pepper-flash و هیچ مشکلی هم نداره. 

 

compiz هم به راحتی هر چه تمام تر با yaourt نصب میشه و خوبیش اینه که نسخه ی 0.8 هست و اون باگ ها رو نداره. کلا yaourt کارها رو خیلی آسون کرده. ازش خوشم اومده. این ها رو برای کامپیز نصب کنید: compiz-core  emerald  compiz-fusion-plugins-main compiz-fusion-plugins-extra  ccsm. دیگه تنظیماتش رو خودتون بلدید. ولی یک سری تنظیماتی که من خودم انجام دادم رو اینجا میذارم.

 

پلاگین commands دستورات شما رو اجرا میکنه. شبیه keyboard shortcuts منتها با امکانات بیشتر. من اینها رو برای این پلاگین قرار دادم:

دستور xkill با شورتکات دلخواه super + x که بوسیله اون شما میتونید پنجره ای که دچار مشکل شده رو ببندید.

دستور xset s blank ; sleep 1 ; xset s activate برای خاموش کردن مانیتور لپتاپ

دستور deadbeef با شورتکات دلخواه کلید stop موزیک. چون وقتی deadbeef رو میبندید میره توی system tray و با این شورتکات خیلی سریع و ساده نمایان میشه.

 

پلاگین Animations انیمیشن های مختلفی رو در حالات مختلف نشون میده. من برای قسمت open animation این تنظیمات دلخواه رو قرار دادم:

Fade: class=Gnome-mplayer

Fade: title=Application Finder

Fade: title=File Operation Progress

Fade: type=Dialog

و برای close animation هم این ها رو:

مدیر بسته های آرچ pacman هست و رابط گرافیکی اون در مانجارو چیز ساده ای به نام pamac هست. در برابر pacmanxg که در antergos بود هیچ حرفی برای گفتن نداره. pacmanxg با این دستور نصب میشه: yaourt -S pacmanxg-git و بعدش هم pamac رو پاک کنید.

 

-------------------------------------------

در Antergos من نمیتونستم با لپتاپ بلوتوث بفرستم. و هر کاری هم که کردم نشد. مشکلی وجود داشت که خیلی ها داشتن و حل نشده بود. در حالی که در اوبونتو هیچ مشکلی وجود نداشت. در مانجارو اولش این مشکل وجود داشت اما این طوری حل شد:

اول بسته ی obex-data-server رو با yaourt نصب کردم و بعد blueman رو پاک کردم و دوباره نصب کردم. و :

 

برای اینکه کلیدهای Fn درست کار کنند باید به بایوس بفهمونیم که سیستم عامل ما لینوکس هست تا وقتی لینوکس خواست با اون ارتباط برقرار کنه بایوس نگه من نمیفهمم تو چی میگی! برای این منظور باید این خط رو به گراب اضاف کنیم: acpi_osi=Linux . ربطی هم به نوع توزیعی که دارید نداره.

برای این منظور این فایل رو با ویرایشگر دلخواه خودتون باز کنید: